-
insanların tüm enerjimi emmesinden yoruldum.
işe geliyorum. benim için gayet güzel bir gün, kulaklığımı takıp çalışmaya başlıyorum. kendimi ne kadar soyutlasam da odadaki diğer insanların gerginlikleri benim de bilinçaltıma işliyor ve kendimi huzursuz hissediyorum.
okula gidiyorum. arkadaşlarımın iş ve ilişki sorunlarını dinliyorum, hayat onlar için çok zormuş, yine ben huzursuz oluyorum.
ben de çok mutlu bir insan sayılmam ama, güneşli bir günde derin bir nefes aldığımda gülümseyebiliyorum. neden kimse anın tadını çıkarmıyor? -
youser'ların en son aldığı iltifat başlığına yazacak bir şey hatırlayamadım. nasıl ortalama bir insan olmuşsam.. her şeyi yapıyorum ama hiç bir şeyi diğerlerinden iyi yapamıyorum sanırım. -
bir iki haftadır çok gerginim. çevremdeki herkesle kavga ediyorum. her an sinirimi çıkaracak bir şey arıyorum. sürekli kalp kırıyorum ve herşeyin farkında olduğum halde bu durumu düzeltemiyorum. kendimi bu durumdan nası kurtarabileceğime dair hiç bir fikrim yok, rahatlamam lazım ama ben sürekli daha çok öfkeleniyormuşum gibi hissediyorum. -
hayatın temposunu müziğin sesini kısar gibi kısabilmeyi isterdim. yoğunluktan o kadar bunaldım ki bazen bir kaç saniye nefes alamıyormuşum gibi hissediyorum.